สวัสดีค่ะ ครั้งนี้มายจะมาเล่าการทำงานเป็นนางแบบที่ญี่ปุ่น เนื่องจากครั้งก่อนนั้นอย่างที่มายเคยเล่าไปในโพสต์ก่อนว่า ตอนมายอยู่ญี่ปุ่น นอกจากจะเคยทำงานเป็นพนักงานบริษัทแล้ว มายเคยทำงานในสายวงการบันเทิงด้วย (จะเรียกว่าวงการบันเทิงได้รึเปล่านะ พวกถ่ายแบบ ถ่ายโฆษณา อะไรอย่างนี้) ผลงานที่เคยถ่าย มีทั้งนางแบบสินค้าในเว็บ นางแบบผม ตัวประกอบ MV ยันนางแบบสินค้าแบรนด์ดัง ฯลฯ

     อยากจะบอกว่า ตอนอยู่ไทยมายเป็นคนที่ไม่มีความมั่นใจเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งทำงานถ่ายแบบด้วยแล้ว เป็นอะไรที่ไม่เคยแม้แต่จะคิด เพราะรู้ดีว่าเราไม่ได้ผอมสวย หน้าเล็ก แบบสเป็กคนไทย (หน้ามายจะกลมๆ แก้มป่องๆ เวลาออกกล้อง จะไม่ค่อยขึ้นเหมือนคนหน้าเรียวสักเท่าไหร่) สมัยนั้นมีคนสวยๆ หุ่นดีๆ กว่าเราเยอะ รู้เลยว่าถ้าอยู่ไทยคงเป็นไปไม่ได้ แต่การที่อยู่ญี่ปุ่นได้จุดประกายความกล้าให้กับมายค่ะ

     ตอนนั้น ยังเป็นนักเรียนอยู่ หลังเลิกเรียนก็ไปทำงานสอนภาษาไทยที่โรงเรียนสอนภาษาแห่งหนึ่งในย่านชิบูย่า (ปัจจุบันเจ๊งไปแล้ว) จึงทำให้ต้องไปชิบูย่าอยู่บ่อยๆ มีอยู่วันนึง ขณะที่กำลังเดินไปทำงาน ก็มีผู้ชายญี่ปุ่นคนนึงเดินเข้ามาทัก พร้อมยื่นนามบัตรให้ ใช่ค่ะ! แมวมองนี่เอง เขาก็อธิบายว่ามาจากโมเดลลิ่ง สนใจอยากให้ลองมาเข้ามาคุยที่สังกัดดู มายก็งงๆ นึกถึงการ์ตูนตาหวานที่เคยอ่านสมัยเด็กๆ สองจิตสองใจว่าจะเชื่อดีมั้ย เพราะสมัยก่อน เคยได้ข่าวว่ามีพวกแอบอ้างว่าตัวเองเป็นโมเดลลิ่ง แต่จริงๆ ล่อลวงไปถ่าย AV (อารมณ์ว่าหลอกไปที่ออฟฟิศและไม่ให้กลับบ้าน จับขังถ่ายภาพโป๊แล้วแบล็คเมล์)

     สมัยนั้น ยังไม่มี Line และ Social media ยังไม่บูมเหมือนสมัยนี้ จะตรวจสอบอะไรจากเน็ตก็ทำได้ยากเสิร์ชเจอแต่เว็บไซต์เขา แต่ก็ไม่แน่ใจ เพราะใครๆก็สร้างเว็บได้ ก็ลองไปเสิร์ชใน google ก็ไม่ค่อยมีข้อมูล เลยถามเพื่อนญี่ปุ่นดู แต่ก็ไม่ได้คำตอบที่ชัดเจน เพื่อนบอกว่า มันมีทั้งแบบหลอกและไม่หลอก แต่มายจังสเป็คคนญี่ปุ่น อาจจะโอเคมั้ง (กำ) สรุปก็คือ... คลุมเคลือเหมือนเดิม

     หลังจากที่นั่งคิดอยู่หลายวัน ในที่สุด มายก็ตัดสินใจว่าจะลองเข้าไปคุยดูค่ะ เป็นไงเป็นกัน (จะว่าไปตอนนั้นก็เสี่ยงอยู่เหมือนกัน คิดแบบเด็กๆ ไม่รู้ว่าทำไมเราถึงกล้า) แมวมองคนนั้นก็นัดเจอที่ชิบูย่า และพามายเดินไปที่ออฟฟิศ ระหว่างทางมายแอบสังเกตก่อนเลยว่าเปลี่ยวมั้ย ถ้าเปลี่ยวเมื่อไหร่ เตรียมวิ่งค่า 5555 แต่โชคดีที่สถานที่ค่อนข้างดูน่าเชื่อถือ พอไปถึงก็เห็นสตูดิโอ และเห็นนางแบบหลายคน พร้อมโปสเตอร์นางแบบดังๆ ก็โล่งใจเปราะนึงว่าคงไม่ใช่มิจฉาชีพ นั่นเป็นจุดเริ่มต้นค่ะ!

     ตอนแรก ทางผู้จัดการนึกว่ามายเป็นคนญี่ปุ่นค่ะ จนกระทั่งคุยเรื่องสัญญากันถึงได้รู้ การเข้าสังกัดเอเจนซี่ มีหลักๆ 2 แบบ คือ (ณ ตอนนั้นนะคะ)

1. แบบไม่ผูกขาด คือ เราเซ็นต์สัญญากับเขาก็จริง แต่เราสามารถไปรับงานข้างนอกเองได้ หรือทำงานกับโมเดลลิ่งอื่นได้
2. แบบผูกขาด คือ เราไม่สามารถไปรับงานที่อื่นได้ ต้องผ่านเอเจนซี่ที่เราเซ็นต์สัญญาด้วยเท่านั้น

ของมายเป็นแบบแรกค่ะ ^^

     หลังจากนั้น มายก็เซ็นต์สัญญาไปกับอีกหลายที่มีแมวมองหลายที่เข้ามาทาบทาม บางที่ก็มีหลอกจริงๆ แต่ไม่ใช่หลอกไปถ่ายหนังโป๊นะคะ 555 แต่หลอกให้เราจ่ายเงินค่าลงทะเบียนค่ะ มายเคยเจอที่หนึ่ง เขาชวนไปเข้าโมเดลลิ่ง ตอนไปฟังรายละเอียด คือเขาขายของมากเลย บอกว่าถ้าเราลงทะเบียนในสังกัดเขาจะมีงานป้อนให้เรื่อยๆ แต่เราต้องจ่ายเงินค่าทำโปรไฟล์ให้เขา 270,000 เยน! (ประมาณ 90,000 บาท)

     แม่เจ้า! แน่นอนค่ะ มายไม่เข้าพวกแบบนั้น (ส่วนหนึ่งเพราะไม่มีเงินจ่ายด้วย ตอนนั้นยังเป็นเด็กนักเรียนอยู่ 555) และเอเจนต์แบบนี้มีเยอะด้วย เขาอาศัยช่องโหว่ทางกฎหมาย พวกนี้ไม่ได้มีพิษ มีภัยอะไรหรอกนะคะเพียงแต่แค่ขายฝัน กับแค่ต้องการเงินจากเรา

     มายได้ยินมาว่าส่วนใหญ่ที่เข้าไป ก็ไม่ได้ถูกป้อนงานให้อย่างที่สัญญา นานๆทีอาจจะมีงาน extra สักครั้ง แต่น้อยคนมากๆที่จะแจ้งเกิดได้เขาจะไม่ดูหน้าตา ขอใครก็ได้ที่มีเงินจ่าย รับหมด ถ้าเอเจนต์พวกนี้หาตามอ่านเรื่องในเว็บได้เยอะค่ะ มีผู้เสียหายเยอะ

     มายคุยกับเพื่อนนางแบบหลายคน กับโปรดิวเซอร์ เขาบอกว่าพวกนี้มักจะหากินแบบนี้ เพราะได้ค่าลงทะเบียนไปเยอะ 10 คน ก็ได้กำไรเกือบ 3 ล้านเยน โดยที่ไม่ต้องทำอะไรเลย

     หลังจากที่มายเข้าโมเดลลิ่งนี้ก็มีงานป้อนเข้ามาเรื่อยๆค่ะ เนื่องจากไม่ค่อยมีเวลาไปแคส มายมักจะรับงานที่ไม่ต้องไปแคส แค่เลือกจากรูปพอ ยกเว้นบางงานที่ข้อเสนอและโอกาสได้สูงจริงๆ งานเล็ก งานใหญ่ ไม่เกี่ยงทำหมดค่ะ

     ก็ทำมาสักพัก จนกระทั่งวันนึง ทางผู้จัดการบอกว่าจุดขายของเรา คือ การที่เราเป็นคนไทยในญี่ปุ่น ซึ่งตอนนั้นยังไม่ค่อยมีคนแบบนี้ อยากให้เราเริ่มเขียนบล็อก จะได้มีแฟนคลับติดตาม และมันจะใช้เอามาเป็นโปรไฟล์ได้

     ที่ญี่ปุ่น ดารา นักร้อง นางแบบทุกคน จะเขียนบล็อกของตัวเองที่เว็บ ameblo (คนญี่ปุ่นไม่มีใครไม่รู้จัก ameblo แม้แต่คนธรรมดาก็เขียน) และแฟนๆจะติดตามอ่านเรื่องราวของคนที่ชอบผ่านบล็อก ยิ่งใครมีแฟนคลับหรือยอดฟอลใน ameblo เยอะ ก็จะได้เปรียบค่ะ เพราะฉะนั้น ต้องทำให้เราเป็นที่รู้จักและมีแฟนคลับเยอะๆใน ameblo และนั่นคือ จุดเริ่มต้นของมายในการเริ่มทำไอดอลใต้ดินด้วยค่ะ

ป.ล. รูปนี้ ถ่ายตอนช่วงเริ่มทำงานถ่ายแบบช่วงแรกๆย้อนกลับมาดู รู้สึกว่าเรามาไกลมาก 5555 ช่วงนี้มัวแต่นั่งทำคลิปออนไลน์ สอนภาษาญี่ปุ่น จนไม่มีเวลามานั่งดูแลตัวเองเลย ถ่ายคลิปเพลิน จนหน้ามัน หัวยุ่ง ม้าแตก เครื่องสำอางละลาย ถึงจุดลืมแคร์ สงสารคนดูคลิป 55 (ครั้งสุดท้ายที่ปล่อยผมถ่ายคลิปนี่ เมื่อไหร่จำไม่ได้ 555)

ติดตามรับข่าวสารเกี่ยวกับญี่ปุ่น

YouTube: www.youtube.com/ilovejapanth/

Facebook: www.facebook.com/ILoveJapan.th/

Twitter: https://twitter.com/ILOVEJAPANTH

Instagram: www.instagram.com/ilovejapanth/

TikTok: https://www.tiktok.com/@ilovejapanth

ทดลองเรียนภาษาญี่ปุ่นออนไลน์ฟรี 3 วันได้ที่ www.ilovejapanschool.com